zaterdag, juni 27, 2009

vrijdag, juni 26, 2009

Michael en ik

Tuurlijk was ik fan, daar was geen ontkomen aan. Ik speurde in de Varagids de playlist van de arbeidsvitaminen af en als Ben ervoor kwam of ABC dan zat ik klaar met mijn cassetterecordertje, een vinger op de rode knop en een op de blauwe.
Ik had ook een poster aan de muur. Van voor de operaties natuurlijk, al weet je het nooit helemaal zeker. Was dat neusje daar al niet een beetje klein en puntig?
Ik had één witte handschoen met glittertjes. Die deed het altijd goed in de playbackshow, zeker in combinatie met de polaroidzonnebril die ik stiekem van mijn vader leende. Niet dat ik ooit won. Misschien liet de rest van mijn outfit te wensen over, mijn broek was wel veel te kort, maar ik had geen glittersokken.
Pas nu besef ik hoe vreemd dat eigenlijk is: één handschoen. Je moet wel briljant zijn om dat te verzinnen.
Bij USA for Africa was ik er ook nog bij. Was ie niet schitterend in zijn uniform? en ook zo mooi van onder naar tot boven gefilmd. Kenny Rogers en Diana Ross waren gewoon in gelegenheids-t-shirt, maar daar hoefde je bij Michael niet mee aan te komen. Hij deed al genoeg voor het goede doel, hij had dat nummer goddomme geschreven. Iedereen die meedeed kon ik benoemen, zelfs de mensen die alleen in het koor zaten zoals Harry Belafonte en Michaels broers en zusjes.
Toch kwam toen wel zo'n beetje de omslag. Ik deinde karakterloos mee op de golven van de massa. Was Thriller de eerste plaat die ik moest en zou hebben, BAD heb ik niet eens meer gekocht, maar geleend uit de bibliotheek. Born In The USA moest en zou ik nu hebben. Ik heb een jaar lang met een pet in mijn kontzak rondgelopen.

woensdag, juni 24, 2009

Toch niet hier?

We zagen ze al rijden vlak voor we rechtsaf sloegen naar de camping: legertrucks. En ook hoorden we af en toe het geratel van mitrailleurs.
Langs de kant van de weg stonden schietschijven
"Maar er wordt niet met scherp geschoten hoor", stelde een grijze man ons gerust, "en ik kan het weten, want ik ben geboren en getogen in Darp."
Dus wij zetten onze tent op.

De volgende ochtend vroeg de beheerster of we lekker hadden geslapen
"Gaat wel. De hele nacht was het herrie: het leek wel alsof er een motorcrosswedstrijd werd gehouden of dat het bos om ons heen werd weggezaagd."
"Dat zijn de militairen, die aan het oefenen zijn."
"En dat moet ook 's nachts?"
"Ze oefenen voor Afghanistan."
"En daar is het altijd donker?"
"Ik weet het niet, maar laatst waren ze de hele nacht aan het schieten, dat was pas naar. Ik kon er niet van slapen. Oefenen okay, maar het kan toch wel een kéér ophouden? Toen heb ik de politie gebeld. Die zeiden dat ik de marechaussee moest hebben. De marechaussee opgezocht in het telefoonboek, mijn beklag gedaan en je raadt nooit wat voor reactie ik kreeg."
"..."
"Het is oorlog, mevrouw. Echt waar, dat is wat ie zei. Het is oorlog."
"Dus u heeft een klacht ingediend?"
"Ja dat heb ik gedaan. Ik zei: ik wil een klacht indienen, het is oorlog, maar toch niet hier?"

vrijdag, juni 05, 2009

Flirt

Als je blogger wil zijn moet je bloggen, tuinhuisje of geen tuinhuisje. En ik heb ook van alles te neulen: Europese verkiezings, Roger Federer, de familiefoto, maar het moet allemaal wachten want er gebeurde zojuist weer wat bij de kassa. Niet bij Ivana helaas, maar in een andere supermarkt.
De caissière van vandaag was best leuk, daar niet van, maar ik had niet de neiging op haar naambordje te kijken. Ik was mijn boodschappen in mijn tas aan het proppen toen zij het woord richtte tot de klant achter mij.
- Hoe is het met de verkering? vroeg ze zonder inleiding.
De klant achter mij begon hard te lachen. Het was geen onknappe jongen, niet de populairste van de klas vroeger, maar je kon zien dat hij zich goed had ontwikkeld (de populairen blijven juist vaak stilstaan, beweert mijn zus, en doen derhalve boete voor hun glorieuze schooltijd met een oninteressante persoonlijkheid).
- Doet men dat zo tegenwoordig? antwoordde hij, kun je niet gewoon zeggen 'wil je met me uit?'
De caissière bloosde tot achter haar oren. Ze zocht al scannend naar woorden, maar kon niks vinden.
- Weet je wat, zei de jongen, ik doe het zelf wel: wil je een keer met me uit?
- Ik heb al een vriend zei het meisje, bedeesd.
Uitmaken! direct! je mag mijn telefoon wel lenen, dacht ik, maar ik wist mijn mond eens een keer te houden.