woensdag, juni 15, 2005

Venijn in de trein

We waren al voorbij Haren toen twee conducteurs langs kwamen voor de kaartjescontrole. Toen ze klaar waren lieten de twee heren zich uitrijden in een vierzitje. Eentje sprak in zijn walkietalkie dat we bijna in Groningen waren en dat dat moest worden omgeroepen. De intercom zweeg, ook na een tweede boodschap met de walkietalkie.
Onverbiddelijk reed de trein station Groningen binnen. Uit arren moede zette de conducteur zijn handen aan zijn mond en riep: Station Groningen, eindpunt van deze trein. Alleen onze coupé zal het gehoord hebben. Toen ik langs hen naar de uitgang liep, riep hij het nogmaals en keek mij daarbij bepaald uitdagend aan.
Dat kon ik natuurlijk niet op mij laten zitten. Ik monsterde zijn uitrusting en vroeg vriendelijk:
- Hebben jullie nieuwe pakken?
Die vraag had hij niet verwacht. Verward keek hij naar zijn ns-uniform, herstelde zich en zei net wat te agressief dat ze die al een half jaar hadden.
- Ach ja natuurlijk, ik reis anders altijd met Noordnet, daarom kijk ik er zo raar tegen aan. Jullie pakken zijn mooier hoor, sprak ik verzoenend.
- Grmpf, de treinen van Noordnet noemen wij bussen.
- Kan zijn, nam ik de strijdbijl ook weer op. Maar ze brengen me altijd keurig op tijd waar ik wezen moet en ze slagen er ook in de stations om te roepen.

dinsdag, juni 14, 2005

Geen seks

Ik ben vrij en ik bedoel niet: ik ben zo eenzaam.
Ik bedoel: ik heb vrij. Echt vrij zijn we natuurlijk nooit, slaaf als we zijn van onze driften.
Ik wou dat ik een vis was, maar ik ga hier niet over seks praten. Dat gebeurt al genoeg op internet. Seks bespreek je thuis op de canapé, of 's nachts in het café als je denkt dat je nog nuchter bent.
Zo hadden wij afgelopen zaterdag te maken met een jeugdige op springen staande kok. Hij leek vrij, zijn vriendin was in het buitenland en zou pas over 45 dagen (dat zijn er honderd in guldens) terugkomen, maar hij was vastbesloten haar trouw te blijven.
- Maar jongen, trouw zit in je hart, niet in je piemel, zei Anoeska. Mij had ze gelijk overtuigd, zelf leek ze ook tevreden over haar uitspraak want ze schreef hem in haar notitieboekje, maar de kok was alleen maar gegêneerd. Ook wel weer begrijpelijk natuurlijk, zou Corry zeggen, maar die was er niet bij.

woensdag, juni 01, 2005

Aap




Zo heel grappig is het ook weer niet: alle lettergrepen van de Marseillaise vervangen door NON en "est arrivé"
door Peut-être oui, maar het zingt wel lekker weg.
Nou Bonny heeft eens een keer een mening en zingt uit volle borst op de melodie van het Wilhelmus:
ja ja jaa jaha jaha ja
ja ja ja ja ja ja ja.
Of zoiets.
Balkenende staat toch wel voor aap.
Daar hoeven we geen nee voor te stemmen.